رنگ فلورسنت در مقابل رنگ درخشان؟

در اینجا برخی از جزئیات اضافی در مورد رنگ فلورسنت و رنگ درخشان وجود دارد:

رنگ فلورسنت:

رنگدانه های فلورسنت مورد استفاده در رنگ های فلورسنت حاوی ترکیباتی به نام رنگ های فلورسنت یا کروموفور هستند.
این رنگ ها توانایی جذب نور پرانرژی UV (غیر قابل مشاهده با چشم انسان) و تبدیل آن به نور مرئی با انرژی پایین را دارند.
نور ماوراء بنفش جذب شده، الکترون‌های مولکول‌های رنگ را تحریک می‌کند، که سپس نور را در طول موج‌های بلندتر در طیف مرئی ساطع می‌کنند.
رنگ‌های فلورسنت در طیف گسترده‌ای از رنگ‌های پر جنب و جوش، از جمله زرد، نارنجی، صورتی و سبز در دسترس هستند که در شرایط نور طبیعی روز بسیار اشباع و شدید به نظر می‌رسند.
آنها به ویژه برای برنامه هایی که دید و توجه بسیار مهم هستند، مانند هشدارهای ایمنی، علائم راهنمایی و رانندگی، تجهیزات ورزشی و پروژه های هنری مفید هستند.
اثر فلورسنت این رنگ‌ها در زیر منابع نور ماوراء بنفش، مانند نورهای سیاه یا لامپ‌های فرابنفش، بارزتر است.
رنگ درخشان (رنگ درخشنده در تاریکی):

رنگدانه های درخشانی که در رنگ های درخشان در تاریکی استفاده می شوند حاوی فسفر هستند که موادی هستند که فسفرسانس را نشان می دهند.
فسفرسانس پدیده ای است که در آن یک ماده انرژی نور را جذب می کند و به آرامی آن را در مدت زمان طولانی آزاد می کند.
هنگامی که در معرض نور قرار می گیرند، فسفرهای موجود در رنگ درخشان برانگیخته می شوند و انرژی ذخیره می کنند.
در غیاب نور، انرژی ذخیره شده به تدریج به صورت نور مرئی آزاد می شود و در نتیجه یک اثر درخشندگی یا درخشندگی ایجاد می شود.
رنگ‌های درخشان اغلب از یک ماده چسب‌دهنده تشکیل شده‌اند که رنگدانه‌های فسفری را در کنار هم نگه می‌دارد و به آنها اجازه می‌دهد تا به عنوان یک پوشش اعمال شوند.
اثر درخشندگی رنگ‌های درخشان در محیط‌های تاریک یا کم نور بیشتر مشخص می‌شود، زیرا تضاد با محیط اطراف باعث افزایش دید می‌شود.
مدت و شدت درخشش به عواملی مانند کیفیت رنگدانه های فسفری و میزان قرار گرفتن در معرض نور برای شارژ بستگی دارد.
هر دو رنگ فلورسنت و رنگ درخشان دارای خواص منحصر به فردی هستند و بر اساس ویژگی های متمایز تابش نور برای اهداف متفاوتی استفاده می شوند.